Ierland was in de 19e en het begin van de 20e eeuw een gouden tijdperk voor zowel Ierse whisky als, misschien toevallig, 
voor grote Ierse romanschrijvers, dichters en toneelschrijvers. Ierland was toen de grootste whiskyproducerende natie ter 
wereld en de geboorteplaats van literaire reuzen, waaronder schrijvers als George Bernard Shaw, Oscar Wilde, W.B. Yeats, 
Lady Gregory, James Joyce, Samuel Beckett en Bram Stoker, om er maar een paar te noemen.
Veel van deze grote schrijvers zochten bij gelegenheid hun toevlucht in hun plaatselijke café, waar ze inspiratie konden 
putten uit hun observaties van het dagelijks leven terwijl ze genoten van het comfort van hun favoriete whisky. 
Weg van het genot van de schrijvers van een dram, rebelleerden de Ierse whiskybaronnen tegen de opkomst van wat zij 
zagen als inferieur graan uit Coffey Stills. De baronnen beschermden de tradities die hun succes mogelijk hadden gemaakt 
en in die tijd stond de ene whiskystijl hoog boven alle andere. Bekend als de ‘champagne van Ierse whisky’ was het een 
meesterlijke mix van pot-still en malt whisky's, beide gedistilleerd in koperen potten. Veel van de grote Ierse schrijvers van 
de dag genoten ervan ... natuurlijk minder vanwege zijn inspirerende kwaliteiten dan vanwege zijn volle, smakelijke smaak 
en romige textuur! Er werd gezegd dat ze er zo van genoten, dat als ze huilden, hun tranen van whisky waren. 
Niemand had destijds bedacht dat het partnerschap tussen schrijver en whisky bijna volledig zou verdwijnen in de eeuw die 
volgde toen de whiskybaronnen streden tegen de vermeende kwalen van technologische, handels- en andere oorlogen ... 
dat wil zeggen, tot nu toe.